Asertywności można się nauczyć

Asertywności można się nauczyć

tak nie moze

W wielu źródłach można znaleźć, że asertywność jest umiejętnością nabytą. Jednak patrząc na zachowanie dzieci, w tym na moją córcię, zastanawia mnie czy tak właśnie jest.

Moja prawie 3 letnia córka, potrafi stanowczo powiedzieć NIE i TAK i wyrazić co chce.

Jeśli dziecko jest uczone od najmłodszych lat szacunku do siebie i do innych, jest kochane. Ma wyznaczone granice, jego potrzeby, zwłaszcza psychiczne są zaspokajane – jego zachowania asertywne w dorosłym życiu będą naturalne. Więc nie musi się ich uczyć.

Jeśli mamy problem z asertywnością można się jej nauczyć. Niektórym osobom przychodzi to trudniej, a innym ze względu na ich charakter, osobowość i temperament o wiele łatwiej.

Asertywność warto rozwijać, ponieważ jest to jedna z cennych umiejętności, dzięki której łatwiej się żyje. Jest to cecha przydatna każdemu, zarówno w sferze zawodowej, jak i w życiu codziennym.

Asertywność to nie tylko umiejętność mówienia NIE, “nie chcę”, “nie teraz”. To również umiejętność mówienia TAK i wyrażanie swoich potrzeb i próśb, jak np. “tego chcę”, “pomóż mi” etc. konkretnie i zdecydowanie.

Jak również:

  • poczucie własnej wartości – jestem wartościowym człowiekiem
  • szacunek dla samego siebie i dla innych
  • pewność siebie
  • umiejętność szanowanie swoich praw i praw innych osób
  • umiejętność przyjmowania krytyki i pochwał – bez lęku, stresu i bez poczucia winy
  • umiejętność wyrażania uczuć i opinii

Jak rozwijać asertywną postawę?

 

Rozwijając postawę asertywną warto pamiętać, że podstawą asertywnego zachowania jest uczciwość, stanowczość, bezpośredniość, bez krzywdy dla innych. Masz prawo do dysponowania swoim czasem, energią, zasobami i przede wszystkim do bycia sobą.

Zanim zaczniesz uczyć się asertywności pamiętaj również o tym, aby:

  • poznać, zrozumieć i zaakceptować swoje własne emocje
  • budować poczucie własnej wartości
  • nie pozwalać naruszać własnego terytorium
  • nie naruszać terytorium innych osób
  • zrozumieć swoje prawa i pamiętać o tym, że Twoje prawa, są również prawami innych osób

Asertywna postawa wobec samego siebie i zachowanie łączą się ze sobą. Jeżeli myślisz o sobie negatywnie, taka postawa widoczna jest w Twoim zachowaniu – kulisz ramiona, unikasz kontaktu wzrokowego, itp. Takie zachowanie od razu jest zauważalne i wpływa to na reakcje innych osób wobec Ciebie.

Natomiast kiedy obserwujesz reakcje innych wobec Ciebie, to potwierdzają się Twoje myśli, a postawa i zachowanie zakorzeniają się. Z pomocą przychodzi trening asertywności.

Trening asertywności, jak każdą inną umiejętność możesz rozpocząć od określenia na jakim etapie teraz jesteś, od określenia swoich największych problemów i od poznania swoich mocnych i słabych stron. Potrzebne jest również dobre określenie swych potrzeb, możliwości (wiem czego chcę) i wartości (co jest dla mnie ważne).

Asertywności możesz nauczyć się sam. Możesz wspomóc się fachową literaturą, szkoleniem bądź umówić się na sesje coachingowe.

Jeśli chodzi o wiedzę książkową, sama teoria, bez ćwiczeń – jest nieprzydatna. Bez względu na to, jaki sposób nauki wybierzesz trenuj swoje umiejętności. Dzięki asertywności zwiększysz szacunek do samego siebie, budując trwałe i satysfakcjonujące relacje nie tylko w kontaktach zawodowych, ale również w relacjach z osobami bliskimi.

Nie znam bardziej optymistycznego faktu niż ludzka zdolność do ulepszania życia dzięki świadomemu działaniu. Jeśli ktoś z ufnością podąży za swoimi marzeniami i postanowi prowadzić życie, które sobie wyśnił, bardzo szybko osiągnie niespodziewany sukces.
/Walden Thoreau/

Komentarze mile widziane 🙂

Zdjęcia dzięki uprzejmości Stuart Miles – FreeDigitalPhotos.net


Zamiast cieszyć się życiem, ciągle narzekasz?

Dużo skutecznych wskazówek co zrobić, aby odnaleźć sens i naprawdę cieszyć się życiem znajdziesz w ebooku: „Przestań Narzekać i Zacznij Cieszyć Się Życiem”, którego udostępniam całkowicie bezpłatnie.

Aby pobrać ebooka kliknij tutaj

 

4 thoughts on “Asertywności można się nauczyć

  1. Grażyna Dobromilska says:

    Świetnie wszystko Elu opisałaś : )
    Co do dzieci, przyznam takze, ze masz rację. Moja córka od tzw. “maleńkości” miała swoje zdanie, była mądra, chociaż z tym zdaniem malucha dosyć kłopotliwa, ja jej jednak nie tłamsiłam, lecz wspierałam. Nieraz spotkałam się z zarzutem “ty to jeszcze bedziesz miała z nia kłopoty”. No i wyrosła panna latek 21, pewna swej wartości, robiąca oszałamiające wrażenie podczas rozmów kwalifikacyjnych o pracę i powszechnie lubiana : )

    • Ela Obara says:

      Bardzo dziękuję Grażynko 😉
      Bardzo ucieszył mnie Twój komentarz. Czekałam na takie potwierdzenie 😉 Bardzo mi się podoba takie podejście do wychowania dzieci, bo wiem ile ja teraz wkładam pracy, aby mogła w pełni cieszyć się życiem. Pozdrawiam

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *